Ömür DEDİĞİN…

Oysa ne güzel günlerdi ,
Akşamları iftar sonrasından tutunda sahurun ışıklarına dek yukarı Kayabaşı Mahallesi Merkez Camii civarında göz yummaca (Körebe) ve elim sende oynamak .
Hiç büyümeyecek gibiydik sanki ve öyle hissederdik kendimizi .
Çocukluk aklı işte .
Ve sahura yaklaşırken Çelebilerin Mahallesinin altındaki bize ait eski un değirmeninden öğütülen yarım çuval unu sırtımıza yükleyip dereden Komun yolunu tutmak.

Hey gidi güzel günler hey.
Şimdi deseler hadi o günlere gidelim diye inan insan oğlu bütün varlığını vermek için can atar.
Sırf o günleri yeniden yaşamak için.
Zaman bize şunu gösterdi ki hep düne dair özlem var aslında insanoğlunun gönlünde.
Ama bir yandan da yarına dair plan yapar yinede .
Dün mü yarın mı derseniz tabiî ki de dün.
Yarınlar hep insanları hayal kırılığına uğratmıştır.
Hani dünün o güzel insanları ,hani dünün güzel doğası yeşili ,çayı deresi.
Hepsini de yok etti insan.
Aslında doğaya verdiği zarar doğaya değilde kendine, fakat insan kendine veriyor yine de farkında değil .
Neçe güzellikler göçtü dünyamızdan hangimiz farkındayız .
Ölen ölüyor ve en geç 3 bilemedin 5 gün sonra unutuyoruz işte .
Ne güzel demiş Neşet Baba;
Ah yalan dünyada ,yalan dünyada ,
Yalandan yüzüme gülen dünyada.
Ölmüşlerimize rahmet ,sağ olanlarımıza sağlık afiyet diliyorum.
Rabbim başımızdan eksik etmesin …
Son sözümde şu olsun,
Kıymetini bilin .
Herşeyin ama her şeyin .

Düne ve Güne DAİR…

HINIS’ın Özlemiyle…